Αγαπημένος της προορισμός, αεροδρόμιο.
Πάντα έλεγε πως ήθελε να φύγει, να ξεφύγει.
Και το έκανε συχνά. Κάθε αναχώρηση και αποχωρισμός, κάθε αποχωρισμός και αεροδρόμιο.
Exit. Gate.
Έξοδος από;
Είσοδος σε;
Οι πρώτες απαντήσεις έρχονται όταν φτάνει στην πύλη. Ο κόσμος πλεον δε μιλάει τη γλώσσα της, φαντάζεται τι λένε, από που προέρχονται, συνειδητοποιεί ότι δε τη νοιάζει και χαλαρώνει στην καρέκλα μέχρι την ανακοίνωση της επιβίβασης.
Είσοδος στο αεροπλάνο.
Μετάβαση. Όταν δεν ξέρει το μέρος που πηγαίνει νιώθει μια ανυπομονησία, άγχος. Σε αυτά τα ταξίδια δεν κοιμόταν ποτέ. Όταν γνώριζε το μέρος, συνήθως κοιμόταν, πριν καν απογειωθεί το αεροπλάνο.
Σε ένα από τα ταξίδια που δεν ήξερε τον προορισμό, σκέφτηκε πως θα ήταν αν οι θέσεις στο αεροπλάνο ήταν ανάποδα..γιατί όλες οι θέσεις κοιτάνε μπροστά και όχι όπως στο λεωφορείο που κάποιες κοιτάνε και προς τα πίσω; Μόνο μία της αεροσυνοδού. Μόνο αυτή αντικρυζε τους επιβάτες. Ίσως γιατί μόνο για εκείνη το ταξίδι ήταν σίγουρα μετ΄ επιστροφής. Εκείνη μπορούσε να κοιτάει πίσω χωρίς να σφίγγει τις γροθιές της μέσα στις τσέπες του παλτού της.
Στο ίδιο ταξίδι, αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά γιατί στα αεροπλάνα τηρείται η προκατάληψη της θέσης 13. Επιβεβαίωσε ότι και πάλι δεν υπήρχε και σκέφτηκε πως αν στα αεροπλάνα τηρούσαν όλες τις προκαταλήψεις τότε η αδερφή της ποτέ δε θα μπορούσε να ταξιδέψει και να πάρει μαζί της τη μαύρη γάτα της.
Αναρωτήθηκε αν και οι υπόλοιποι γύρω της κάνανε τέτοιες ανούσιες σκέψεις. Η διπλανή της κοιμόταν με ανοιχτό το στόμα. Γέλασε γιατί και εκείνη έκανε συχνά το ίδιο.
Άφιξη.Κλικ, κλικ , κλικ. Ζώνες. Γιατί όλοι βιάζονται τόσο να βγουν εκτός από εκείνη; Το σήμα που προειδοποιεί να μείνεις με τη ζώνη ήταν ακόμα αναμμένο. Ίσως να ήταν η μόνη που το τήρησε. Σε κάτι τέτοια σκέφτεται τη μαμά της. Και απορεί πως μπόρεσε να της περάσει την παιδεία για τέτοιες μικρές, λεπτομέρειες συμπεριφοράς.
Μετά το άγχος του αν έφτασε η βαλίτσα μένει το τελευταίο exit.
Μέχρι να φτάσει το σήμερα και το exit της να είναι αυτές οι λίγες γραμμές που μοιράζεται μαζί σας.
Her favorite destination is airports.
Always said, she wanted to leave, to escape.
And she did it frequently. Every departure and a separation, every separation, an airport.
Exit. Gate.
Exit to where?
Entrance to what?
The first answers come when she reaches the gate. The world no longer speaks her language ,she imagines what they say, where they come from, she realizes that she does not care and relaxes in her chair until the boarding announcement.
She enters the airplane.
Transit. When she does not know the place that she goes she feels impatience, stress. During these travels she never sleeps. When she knows the place, usually she falls asleep before the plane even takes off.
In one of her trips that she did not know the destination, she was thinking how would it be if the seats on the plane were looking backwards .. why all the seats are looking at the front part of the aircraft and not also backwards ,like in the bus? Only the seat of one hostess. Only she could look at the passengers. Maybe because, only for her, that trip was definitely an aller-retour. She could look back without tightening her fists into the pockets of the coat.
On the same trip, she wondered for the umpteenth time why the planes kept the prejudice of the seat number 13. She confirmed that once again there was no 13 and thought that if the aircraft was believing to all the prejudices then her sister would never be able to travel and take with her, her black cat.
She wondered if the others around her were doing such silly thoughts. The girl next to her was sleeping with her mouth open. She laughed because she often did the same.
Landing .Click, click , click. Seatelts. Why are they all so in a hurry to get out except her? The sign that warns you to stay with the seatbelt on was still blinking. Perhaps she was the only one who complied. In that sort of things she thinks of her mom. And wonders how did she educate her for such small details of behavior.
After the stress if the suitcase arrived , it remains the last exit.
Last until today... when her exit is those few lines that she is sharing with you.