Τη μεγαλύτερη απελευθέρωση τη νιώθω όταν χάνω.
Όταν βρεθώ αντιμέτωπος με την ήττα μου, τη μεγαλύτερη φοβία μου. Όταν τελικά παραδίνομαι, όταν κοιτιέμαι στον καθρέφτη και λέω, φτάνει, τότε σπάω τα δεσμά μου, ξετυλίγομαι, αφήνομαι στο ακατόρθωτο και βγαίνω αλλιώτικος, ζωντανός και μόνος. Μου αρέσει η μοναξιά μου, έχει μια ζηλευτή ευελιξία. Κάνει ότι θέλει όπως θέλει.
Η μοναξιά μου μ' αγαπάει σίγουρα κι ας μη μου το λέει.
Μόνο που... όταν βρέχει... Όταν βρέχει, κοιτιόμαστε στα μάτια.
I feel relieved when I lose.
When I face my failure, my biggest fear. When I finally give in, when I look into the mirror and I say enough, then I break my chains, I unfold, I let myself get carried away by the impossible and I come out different, alive and alone. I like my loniliness, it has a remarkable flexibility. It does anything she wants the way she wants. My loneliness loves me for real, even if she doesn't ttell me so. It's just that...When it rains...When it rains, we look each other into the eyes.