Η αντίληψη των χρωμάτων είναι σχετική. Η αχρωματοψία σύνηθες φαινόμενο.
Και αν όλα αυτά είναι αλήθεια , τότε η τέχνη της φωτογραφίας και της ζωγραφικής είναι ότι πιο αβέβαιο.
Ποια είναι τα σωστά χρώματα και ποια τα λάθος;
Ποιος ορίζει ότι ο ουρανός είναι γαλανός; Και το γρασίδι πράσινο;
Η πλειοψηφία περιγράφει τον κόσμο μας; Ή ο κόσμος χειραγωγεί την πλειοψηφία με οφθαλμαπάτες;
Βλέπαμε από πάντα χρώματα ή υπήρξε κάποιου είδους εξέλιξη για να φτάσουμε εκεί;
Αυτό που για μένα είναι άσχημο για σένα είναι όμορφο. Άρα αυτό που για μένα είναι κίτρινο ίσως για σένα είναι γαλάζιο.
Μήπως για αυτό συχνά αδυνατούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον; Αν ο κόσμος μου δεν είναι ο κόσμος σου, σε ποιανού παλέτα πρέπει να συναντηθούμε;
The perception of colors is relevant. Being colorblind a very often phenomenon.
And if all this is true, then the art of photography and painting is by far the most uncertain thing.
Which are the correct colors and which are the wrong?
Who defines that the sky is blue and the grass is green?
Does the majority describe our world? Or the world is manipulating the majority with optical illusions?
Were we always seeing colors or there has been some kind of evolution to get there?
What for me is ugly, for you it’s beautiful. Then what for me is yellow, might for you be blue.
Is this why we often don't understand each other?
If my world is not your world, then on whose palette do we need to meet?