Λεωνίδας Μπαλάφας - Αναστασιά



Ανθός που ανθίζει και μαραίνεται με τον καιρό 
έτσι κι εγώ παππούς ογδόντα δυο από χωριό 
μα παλικάρι στην καρδιά δεκαοχτώ χρονών 
βάλε μια κούπα με κρασί να πιω να ζαλιστώ. 

Μωρ’ φέρε τα νταούλια φέρε τα βιολιά 
πιάσε το μπαστούνι μου Αναστασιά. 
αχ! να σηκωθώ να σύρω τον χορό όσο αντέχω ακόμα και βαστώ. 

Στο πανηγύρι γύρω γύρω όλοι μια αγκαλιά 
στη μέση να χοροπηδούνε τα μικρά παιδιά
 είν’ η χαρά που απομένει μες στον κόσμο αυτό 
και γρουσουζιά να βλέπεις ένα κώλο καθιστό . 


        ☕ Κέρνα μου καφέ        ⬇ Κατέβασε την Εφαρμογή



Whatsapp Button works on Mobile Device only

Ψαξε Μια Κασετα , ενα τραγουδι ή εναν καλλιτεχνη