Παράκληση
Κάποτε οι άνθρωποι θα μάθουν να κατανοούν τα σημάδια και τότε οι γλώσσες δεν θα έχουν σημασία.
Μα ως τότε τα χέρια τους θα βάφονται κόκκινα κάθε ξημέρωμα γιατί αυτή η νεύρωση είναι το αντάλλαγμα της επιβίωσης.
Κάποτε οι άνθρωποι θα σμίξουν σαν μία τεθλασμένη γραμμή ο ένας η συνέχεια του άλλου. Α
πό την νοερή προέκταση των άκρων μας. Ως τότε θα γυρνούν αδιάκοπα στην απελπισία του κύκλου στην ματαιότητα του μηδενός.
Και καλώ τα πουλιά να τραγουδήσουν για την δυστυχία μας.
Και παρακαλώ τα ποτάμια να ξεπλύνουν τις πληγές μας.
Και ζητώ από τους θεούς να μάθουν να ερωτεύονται.
Kαι προσεύχομαι, να σταματήσετε να τους προσκυνάτε.
Κάποτε θα βρω την δύναμη να ορθώσω το ανάστημα μου σε αυτό που ονομάζεις εσύ λογική.
Στα χεριά πιαστήκαμε, στα χέρια για ένα μερίδιο θάλασσα μα είναι νερό, νερό μ' ακούτε και μας γλιστράει από τα χέρια.
Κάποτε οι άνθρωποι, θα βρούμε στις φλέβες μας κάτι από τα άστρα τότε μονάχα θα σταματήσει να γδέρνει ο ουρανός την σάρκα μας.
Μα ως τότε η δύναμή μας θα ονοματίζει ήρωες.
Στο Αιγαίο επιπλέουν νεκρά παιδιά τι γίνεται τώρα δυνατοί άντρες;